Może nie odkrywam teraz Ameryki ale ja tak odbieram przesłanie reżysera:
Z jednej strony chcemy być empatyczni, wrażliwi, dobrzy i może nawet tacy właśnie jesteśmy ale
przy tym wszystkim podnieca nas zło, przemoc, czerpiemy satysfakcje z podglądania cierpienia
bądż obnażenia się innych. Innym jest gorzej to jakoś nam jest lepiej. Oczywiście nikt się do tego
nie przyzna. Dlatego robimy to w białych rękawiczkach
strój chłopaków białe rękawiczki, eleganccy- my też chcemy być czyści, nie brudząc się za
bardzo we krwi nie przyznając się nawet do tego a jednak patrzymy wgapieni w obraz telewizora
zupełnie obojętnie na sceny przemocy a nie raz i w życiu wystarczy że cokolwiek się stanie na
ulicy natychmiast tłum gapiów. Po co? Gdy nie pomagasz po co patrzysz?
Obojętność- chłopcy w bieli przed zabiciem Ann rozmawiają sobie jak gdyby nigdy nic, w
trakcie filmu podjadają, przekąszają. To samo w telewizji w jednej minucie wojna w Syrii a za
chwilę krem na czyszczenie odbytu a nas to ani nie grzeje ani nie ziębi
chłopcy zwracają się do widza- chcesz więcej prawda popatrzcie na komentarze: w filmie z
1997 jest scena gdzie ona płacze 7 minut nad dzieckiem, to było nudne, nudny jakby wycieli te
20,30 minut gdzie nic się nie dzieje no właśnie cierpienie, płacz, średnio ciekawe chciałoby
się przewinąć i niech chłopaki wymyślą jakąś kolejną grę więc trafiają w 10
Czy komuś podobała się ta rodzina, identyfikował się z nią? Głównie oskarżenia że facet to
ciota, że nie płakali nad dzieckiem tak jak się powinno, że żle uciekali, albo że uciekali a już nie
powinni bo im zmarło dziecko. Patrzymy bez empatii, współczujemy warunkowo.
Przewijanie materiału tak jakby to nie była prawda tylko film, często włączany telewizor, potem
krew na telewizorze i długa scena tak jakby przekaz krzyczał sam za siebie- obojętność,
obojętność i obojętność i prosty przekaz i rozrywka i gra i to nas kręci
Ostatnia scena gdy Paul patrzy w kamerę- patrzy na nas tak jakby mówił patrz teraz patrzysz na
samego siebie. Jestem Twoim odbiciem.
Ja nie chcę tym wpisem absolutnie nikogo oceniać ja tak to odebrałam reżyser pokazuje jak
bardzo ten widz z drugiej strony ekranu żądny jest akcji a z drugiej strony jak obojętny jest już na
ludzkie cierpienie i jak dużą rolę w tym też odgrywa przekaz medialny.